SPOTKANIE ZE ŚWIADKIEM HISTORII

Dnia 21 maja 2025 roku klasa 7a miała przyjemność spotkania pana Zbyszka Dabę, pseudonim „Kapiszon”. Pan Zbyszek ma dziś 96 lat, a podczas Powstania Warszawskiego zaledwie 15. Poznaliśmy koleje jego życia, na które złożył się wybuch II wojny światowej, Powstanie Warszawskie oraz życie po zakończeniu działań wojennych. Przedstawił nam realia życia podczas wojny: łapanki, rozstrzelania, strach o życie. Opowiadał jak uczestniczył w Tajnych Kompletach, dzięki którym wstąpił do konspiracji, aby ostatecznie zostać członkiem Zawiszaków.
1 sierpnia 1944 roku pan Zbyszek dostał od swojego dowódcy rozkaz pożegnania się ze swoją rodziną, bo nie było wiadomo, czy powróci. Podarowała mu wtedy ryngraf Matki Boskiej, który ma do dziś, jako cenną pamiątkę rodzinną. Podczas PW był pomocnikiem żołnierza, który obsługiwał ręczny karabin maszynowy – nosił do niego w skrzynkach amunicję. Nie raz uniknął śmierci. Po kapitulacji PW wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. Znalazł się początkowo na Zieleźniaku, potem w obozie w Pruszkowie, aby po kilku jeszcze zmianach pobytu, trafić do obozu w Hanowerze.
4 kwietnia 1945 roku przyszło wyzwolenie. Namawiano go, aby do Polski nie wracał, żeby został na zachodzie i dokończył edukację. Ale on nie chciał. Tęsknił za ojczyzną. Wtedy pokazano mu kartkę z PCK od jego mamy o treści: „Synku, jeżeli żyjesz, wracaj”. Pan Zbyszek opowiadając nam o tym, miał w oczach łzy wzruszenia. Nie jeden z nas również poczuł wzniosłość tej chwili. Po skończonej opowieści mogliśmy zadać panu Zbyszkowi nasze pytania. Byliśmy ciekawi, jak wyglądało codzienne wojenne życie, co jedli podczas wojny, czy widział ślub udzielany podczas działań wojskowych, czy śni mu się powstanie. Pan Zbyszek odpowiadał cierpliwie i wyczerpująco na nasze pytania. Spotkanie pana Zbyszka na długo zostanie w naszej pamięci, a jego postawa może być dla nas wzorem do naśladowania.

Tekst: Ewa Mazur